پاینده ایران
کوروش
کبیر یا ذوالقرنین قرآن
در زیر اصلیترین مستندات تطبیق ذوالقرنین با کوروش کبیر به اجمال بیان میشود:
1- یکتاپرستی، نیکو کرداری، رأفت و انسان دوستی از صفات گفته شده ذوالقرنین در کتاب آسمانی مسلمانان است.
بنابر فرموده قرآن،
ذوالقرنین، پادشاهی دادگر بود و نسبت به رعيت عطوفت داشت و هنگام غلبه، قتل و كينه
ورزی را اجازه نميداد. از اين روی، هنگامیكه بر قومی در غرب چيره شد، پنداشتند او
هم مانند ديگر كشورگشايان، خونريزی آغاز خواهد كرد، ولی او بدين كار دست نبرد، بلكه
به آنان گفت: هيچگونه بيمی در دل راه ندهند و هر يك از شما كه عملی نيكو كند،
پاداش آن را خواهد ديد.
با آنكه آن قوم بی ياور و
دادرسی، در چنگال قدرت او بودند با ايشان شفقت كرد و به دادگری و نيكوكاری دل آنان
را به دست آورد.
بر پایه شواهد انکار ناپذیر
تاریخی، همگی این ویژگیها بر کوروش هخامنشی منطبق است. نمونه بارز خوی انسانی و
رأفت و مدارای کوروش را در رفتار او با مردم بابل پس از فتح این سرزمین، در تاریخ
میبینیم.
با این حال، برخی تلاش
میکنند چنگیز و آتیلا و یا اسکندر مقدونی را ذوالقرنین معرفی نمایند، در حالیکه
هیچیک از صفات آمده در قرآن بر این جهانگشایان ظالم خونریز قابل انطباق نیست.
ذکر این نکته لازم است،
بنابر نوشته مورخان یونانی، کوروش کبیر از چنان جایگاه بزرگی برخوردار بوده که حتی
اسکندر گجستک با وجود یورش وحشیانه به ایران و تسخیر و آتش زدن تخت جمشید، به پاسارگاد
مقبره کوروش رفته در برابر مزار آن بزرگمرد زانو زده و مراتب احترام خود را به
کوروش کبیر بجا آورده است.
بنابر فرموده قرآن،
ذوالقرنین ميگويد: «هذا فتح من ربي»؛ یعنی «فتوحات من نتيجه لطف خداست» و ما
هیچگاه در تاریخ، نه از اسكندر و نه از خاقان بت پرست مغول تبار زرد پوست، چنين
گفتاری سراغ نداريم و سلاطين حميری يمن نيز در حد فاتحان بزرگ نبوده اند.
با توجه به اینکه بر خلاف بیهوده گوییهای دشمنان کینه ورز، ملیت و هویت ایرانی بهترین معیار قضاوت واقعی درباره شخصیتهای تاریخی هر ملت، سخنان ثبت شده و مکتوب آنان است، در زیر، بخشی از سخنان تاریخی کوروش بزرگ پس از فتح بابل را برای شناخت ویژگیهای شخصیتی و یکتاپرستی این بزرگ مرد تاریخ ایران و جهان مرور میکنیم:
2- واژه ذوالقرنین در قرآن به معنای فردی است که دو شاخ در بالای سر او قرار دارد. همانگونه که در تصویر حجاری شده کوروش کبیر در پاسارگاد دیده میشود؛ کلاهی با دو شاخ در بالای سر او به خوبی نمایان است.
3- سد یأجوج و مأجوج و مکان آن:
یکی دیگر از مشخصات ذوالقرنین در قرآن، عزیمت او به مناطق شمالی و رویارویی با قوم یأجوج و مأجوج بوده است و علاوه بر این، ایجاد سد یأجوج و مأجوج که در ساخت آن از آهن استفاده شده نیز در قرآن به ذوالقرنین نسبت داده شده است. جالب اینکه در تورات هم به ساختن سدی از جنس آهن اشاره شده است؛ آنجا که از قول کوروش خطاب به خداوند یکتا میگوید: «من ای كوروش، پيش روي تو خواهم خراميد... جای ناهموار را برايت هموار میكنم، درهای برنجين را ميشكنم، پشت بندهای آهنين را خواهم بريد...»
در تعیین محل استقرار این
سد، گمانه زنیهای متعددی شده و حتی برخی آن را همان دیوار بزرگ چین تصور
کرده اند، در حالیکه کلید حل این معما در خود قرآن نهفته که کاربرد آهن در ساخت
این سد مورد تأکید قرار گرفته که با توجه به اینکه در ساخت دیوار بزرگ چین هیچگونه
مواد آهنی بکار گرفته نشده، این نظریه مردود است.
در سرزمین میان دریای
کاسپین و دریای سیاه، سلسله کوه های قفقاز به صورت دیواری راه های میان شمال و
جنوب را بسته است؛ مگر یک راه که باز گذاشته و آن تنگه ای است که در میان رشته کوه
هایی واقع شده و شمال و جنوب را به هم متصل میسازد و این تنگه در عصر حاضر، تنگه
داریال نامیده میشود و در نقشه های موجود میان شهر ولادی قفقاز ـ پایتخت جمهوری
اوستیای شمالی، شمالیترین منطقه ایرانی نشین و فارسی زبان قفقاز که هم اکنون یکی
از جمهوریهای روسیه است ـ و تفلیس نشان داده میشود در همانجا که تاکنون دیوار
آهنین باستانی موجود است و شکی نیست که این دیوار همان سدی است که کوروش بنا کرده،
زیرا اوصافی که قرآن بیان کرده، درباره
سد ذوالقرنین کاملا بر آن منطبق است و همان گونه که قرآن یادآور شده، الواح آهنین
در ساختمان آن به کار رفته و مس گداخته برای بستن مفاصل و رخنه های آن استعمال شده
و در میان دو دیوار کوهستانی بنا شده است.»
(نوشته دکتر میر مهرداد
میرسنجری)
@paniranist_party
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر