در پخش و رسانه‌اي كردن بيانيه‌ي پيوست ما را ياري كنيد
نوروز پیروز - پاینده ایران
هواداران پان ایرانیسم
پيشاپيش از اين كه براي شادباش‌گويي نوروز براي‌تان پيامك نمي‌فرستم پوزش مي‌خواهم
نوروز، عيد بزرگ و كهن ايرانيان و ايراني‌تباران، بر همه‌ي دوست‌دارانش خجسته‌باد. اميد است سال 1389 كوچي خورشيدي براي ملت و سرزمين ايران نيك و فرخنده باشد
ارادتمند
عليرضا افشاري
در ضمن بيانيه‌ي 21 سازمان مردم‌نهاد در آغاز سال 1389 خورشيدي به پيوست است
خواهشمندم در پخش و گسترش آن ما را ياري كنيد
آیین‌های نوروزی در جمهوری آذربایجان
نوروز با فرهنگ مردم افغانستان آمیخته است
برگزاری جشن های شورانگیز نوروزی در ترکمنستان
رئیس جمهور قزاقستان:
تقویم قزاقستان باید با نوروز آغاز شود
دوستداران فرهنگ در تاجیکستان خواستار شدند:
جایگزینی گاهشماری خورشیدی بجای میلادی در تاجیکستان
پیام نوروزی دبیرکل سازمان ملل:
نخستین روز جهانی نوروز را گرامی می داریم
بیانیه ۳۲ سازمان مردم‌نهاد در آغاز سال 1389 خورشیدی
شناخت ِ نوروز و ستایش کورش بزرگ در کنگره آمریکا
------------ --------- --------- --------- --------- -------
استاد شفیعی کدکنی
هان ای بهار خسته که از راه های دور موج صدا ی پای تو می آیدم به گوش
وز پشت بیشه های بلورین صبحدم رو کرده ای به دامن این شهر بی خروش
برگرد ای مسافر گم کرده راه خویش از نیمه راه خسته و لب تشنه بازگرد
اینجا میا... میا... تو هم افسرده می شوی در پنجه ی ستمگر این شامگاه سرد
برگرد ای بهار! که در باغ های شهر جای سرود شادی و بانگ ترانه نیست
جز عقده های بسته ی یک رنج دیرپای بر شاخه های خشک درختان جوانه نیست
برگرد و راه خویش بگردان ازین دیار بگریز از سیاهی این شام جاودان
رو سوی دشتهای دگر نه که در رهت گسترده اند بستر مواج پرنیان
این شهر سرد یخ زده در بستر سکوت جای تو ای مسافر آزرده پای! نیست
بند است و وحشت است و درین دشت بی کران جز سایه ی خموش غمی دیر پای نیست
دژخیم مرگزای زمستان جاودان بر بوستان خاطره ها سایه گستر است
گل های آرزو همه افسرده و کبود شاخ امید ها همه بی برگ و بی بر است
برگرد از این دیار که هنگام بازگشت وقتی به سرزمین دگر رو نهی خموش
غیر از سرشک درد نبینی به ارمغان در کوله بار ابر که افکنده ای به دوش
آنجا برو که لرزش هر شاخه گاه رقص از خنده سپیده دمان گفت و گو کند
آنجا برو که جنبش موج نسیم و آب جان را پر از شمیم گل آرزو کند
آنجا که دسته های پرستو سحرگهان آهنگهای شادی خود ساز می کنند
پروانگان مست پر افشان به بامداد آزاد در پناه تو پرواز می کنند
آنجا برو که ازسر هر شاخسار سبز مست سرود و نغمه ی شبگیر می شوی
برگرد ای مسافر از این راه پر خطر اینجا میا که بسته به زنجیر می شوی
وز پشت بیشه های بلورین صبحدم رو کرده ای به دامن این شهر بی خروش
برگرد ای مسافر گم کرده راه خویش از نیمه راه خسته و لب تشنه بازگرد
اینجا میا... میا... تو هم افسرده می شوی در پنجه ی ستمگر این شامگاه سرد
برگرد ای بهار! که در باغ های شهر جای سرود شادی و بانگ ترانه نیست
جز عقده های بسته ی یک رنج دیرپای بر شاخه های خشک درختان جوانه نیست
برگرد و راه خویش بگردان ازین دیار بگریز از سیاهی این شام جاودان
رو سوی دشتهای دگر نه که در رهت گسترده اند بستر مواج پرنیان
این شهر سرد یخ زده در بستر سکوت جای تو ای مسافر آزرده پای! نیست
بند است و وحشت است و درین دشت بی کران جز سایه ی خموش غمی دیر پای نیست
دژخیم مرگزای زمستان جاودان بر بوستان خاطره ها سایه گستر است
گل های آرزو همه افسرده و کبود شاخ امید ها همه بی برگ و بی بر است
برگرد از این دیار که هنگام بازگشت وقتی به سرزمین دگر رو نهی خموش
غیر از سرشک درد نبینی به ارمغان در کوله بار ابر که افکنده ای به دوش
آنجا برو که لرزش هر شاخه گاه رقص از خنده سپیده دمان گفت و گو کند
آنجا برو که جنبش موج نسیم و آب جان را پر از شمیم گل آرزو کند
آنجا که دسته های پرستو سحرگهان آهنگهای شادی خود ساز می کنند
پروانگان مست پر افشان به بامداد آزاد در پناه تو پرواز می کنند
آنجا برو که ازسر هر شاخسار سبز مست سرود و نغمه ی شبگیر می شوی
برگرد ای مسافر از این راه پر خطر اینجا میا که بسته به زنجیر می شوی
نوروز بر همگی خجسته باد
noruz bastani khojasteh bad
yek maghaleh ye arzeshmand darbareh ye noruz :
va yek namayesh noruzi baraye shoma.
noruz piruz :
فارسی زبانان ارتفاعات هیمیالیا
حسين خندان، فيلمساز مهاجر ايراني كه دو دهه است در آمريكا اقامت دارد دست به كار توليد مستندي از زندگي فارسي زبانان ارتفاعات چهارهزار متري هيماليا شده است.
چهارده سال پيش براي اولين بار، رضا دقتي عكاس مجله نشنال جياگرافيك زندگي تاجيك هاي چيني منطقه تاشكرگان در ناحيه سين كيانگ در شمال غربي چين را به تصوير كشيد.
آسمان كاشگر اندكي قبل از فرود هواپيما، نشان از غروبي قريب الوقوع دارد در حاليكه ساعت محلي ۹:۳۰ شب است. دولت چين سعي دارد سياست ساعت واحد را از غرب تا شرق اين كشور پهناور، همچنان حفظ كند
آمدن تا كاشگر كه آن را پايتخت جاده ابريشم مي نامند، در مجموع ۶ ساعت پرواز از پكن وقت لازم دارد. تا اينجا مشكلي نيست ولي همين كه در هتلم صحبت از رفتن به تاشكرگان ويافتن روستاي بلدير مي كنم، مرا به اداره پليس ارجاع مي دهند تا مجوز عبور به آن مناطق را دريافت كنم. مجله اي چيني همراه با روزنامه اي را كه در باره ام مطلبي دارندرا به آنها نشان مي دهم ومي گويم كه به عنوان فيلمساز قصد ديدار بامردم منطقه را دارم. بعد از نيم ساعت و پرداخت مبلغي، گذرنامه آنجا را براي ۴ روز دريافت ميكنم
قبل از راهي شدن در لابلاي كوههاي تاشكرگان، در چند خانواده تاجيك به عيد ديدني رفتم. داخل اكثر خانه ها بسيار آراسته وزيبا مي نمود. مردم تاجيك اين مناطق همگي نوروز را به جشن مي نشينند ولي از هفت سين خبري نيست، در عوض سفره اي مي گسترند كه آن را رنگارنگ مي نامند و در آن انواع نان هاي محلي، شكلات وحتي گوشت كله و پاچه گوسفند يافت مي شود
يكي ازاولين كارهايي كه ميزبان نوروزي براي مهمانانش انجام مي دهد، اين است كه از كاسه آردي كه از قبل تدارك ديده، مشتي آرد بر شانه راست مهمانش مي پاشد كه به منزله اميد بركت در سال نوست. سپيدي شانه، علامت خوبي براي شناسايي تاجيك ها در خيابانهاي تاشكرگان بود
در طي مسير تاشكرگان به بلدير، بارها و بارها به معماري هايي چنين آشنا برخوردم كه متاسفانه اكثرا مخروبه اي بيش نبودند
توصيف بلدير را اول بار از زبان رضا دقتي عكاس شهير ايران شنيدم كه ۱۴ سال پيش در آنجا عكاسي كرده بود. مسجد بلدير اولين نمايي است كه به مسافر از راه رسيده سلام مي كند. اين مسجد تنها براي كمتر از ۵۰ خانوار دربش باز مي شود. مردم اين روستا سني مذهب فرقه اسماعبليه هستند
بلديري ها گرچه تدريجا زبان فارسي را دارند فراموش مي كنند اما فرهنگ مهمان نوازي و بزرگداشت نوروز و بهار از خاطره تاريخي شان به اين زودها محو نخواهد شد
پيرزني بلديري كه خطوط گذر عمر را به چهره دارد، از اينكه مي شنود اين همه راه آمده ام تا تبريك نوروزي ام را به فارسي پاسخ بگيرم، خندان مي شود
همه تاجيك ها نان هايي دايره شكل مي پزند كه طبعا آن را نان مي نامند. اين نان ها در نانوايي هاي هر كوي و برزن ديده مي شود. اين عكس در شهر قديمي كاشگر گرفته شده است
دوشنبه بازار، معروفترين بازار سنتي و محلي كاشگر است كه به قول مردمش به غير از جان آدميزاد و شير مرغ، هرچيز ديگر در آن يافت مي شود
نمايي از شهر قديمي كاشگر كه به دليل قدمت تاريخي اش، مكان مناسبي براي ساخت فيلم هاي تاريخي محسوب مي شود. آخرين فيلمي كه در اين شهر ساخته شده، فيلم بادبادك باز است كه بر اساس داستاني به همين نام نوشته خالد حسيني نويسنده افغان بر پرده نقره اي سينماهاي جهان رفت
جدا از نانوايي ها، نان فروشي هايي ازين دست در هر خيابان شهر قديمي كاشگر به وفور يافت مي شوند
استفاده ازرنگ هاي طبيعي كه از پودر سنگ هاي معادن مختلف منطقه تهيه شده، محبوبيت خاصي دارد
استفاده از الفباي زبان فارسي كه در زمان جاده ابريشم يكي از زبان هاي كلاسيك و رسمي داد و ستد محسوب ميشد كماكان در همه عرصه هاي هنري، فرهنگي و تجاري مورد استفاده قرار مي گيرد تنها با اين تفاوت كه به دليل آميزش با زبان اويغور ها كمي رسم الخط ديگري بكار گرفته مي شود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر